فرمان خودرو
saeid namazi 
فرمان خودکار (به انگلیسی: Power steering) در وسایل نقلیهٔ موتوری با کاهش نیروی مورد نیاز برای تغییر جهت چرخ‌ها، به راننده این امکان را می‌دهد که با وارد کردن نیروی کمتری به غربیلک فرمان، به هدایت وسیلهٔ نقلیه بپردازد.
فعال‌کننده‌های الکتریکی یا هیدرولیکی، انرژی کنترل‌شده‌ای را به این مکانیزم می‌افزایند تا چرخاندن غربیلک فرمان در سرعت‌های معمول، و تغییر جهت چرخ‌ها در مواقعی که خودرو در حالت توقف کامل قرار داشته، و یا در حال حرکت با سرعت کم است، زحمت کمتری را برای راننده به همراه داشته‌باشد. فرمان خودکار همچنین می‌تواند به گونه‌ای طراحی شود که نیروهای وارد شده به چرخ‌های هدایت‌شونده را به‌صورت مصنوعی برای راننده شبیه‌سازی کند.
سامانه‌های هیدرولیکی فرمان خودکار، با استفاده از یک سیلندر هیدرولیک، که جزئی از یک سامانهٔ خودمهار است، به کاهش نیروی مورد نیاز برای تغییر جهت چرخ‌ها کمک می‌کنند. این سامانه‌ها دارای یک اتصال مکانیکی میان غربیلک فرمان و رابط مکانیکی که چرخ‌ها را هدایت می‌کند، هستند. به عبارت دیگر، در صورت ناتوانی سامانهٔ فرمان خودکار (برای کاهش نیروی مورد نیاز)، هدایت چرخ‌ها تنها با استفاده از نیروی بازوی راننده همچنان امکان‌پذیر است.
سامانه‌های برقی فرمان خودکار، برای کمک به هدایت خودرو، به جای سیستم‌های هیدرولیکی، از موتورهای الکتریکی سود می‌برند. به‌طوری که نیروی منتقل شده به فعال‌کننده (در این مورد، موتور الکتریکی)، همانند انواع هیدرولیکی توسط سایر اجزاء سیستم فرمان خودکار کنترل می‌شود.
دیدگاه‌ها ۰